Ik krijg regelmatig vragen van mensen die zich
afvragen of zij niet zelf de narcist zijn.
Als je bent omgegaan of omgaat met een narcist, heb je vaak ontelbare keren aan moeten horen dat jij de schuldige bent van het gedrag van
de narcist. Door jou liegt en bedriegt de narcist, door jou gaat hij of zij zo
tekeer, jij bent degene met een probleem, jij bent degene die aan je problemen moet werken en ga zo maar door.
Als je je dan ook nog gaat verdiepen in wat narcisme inhoudt, kan de vraag
bij je opkomen: Maar ben ik zelf niet de narcist?
Om jezelf gerust te kunnen stellen en dit helder te krijgen, zijn twee belangrijke vragen van
belang:
"Heb ik een geweten?" en "Heb ik empatisch
vermogen?"
De eerste vraag "Heb ik een geweten?", zal ik nader
toelichten.
Met deze vraag bedoel ik: Ben je er toe in staat om bewust
en met je volle verstand iemand voor te liegen, of te bedriegen, te bedreigen, te
kleineren, of er een dubbele agenda op na te houden oftewel, ben je in staat om
iemand bewust kwaad te doen (vaak meerdere keren) zonder dat je geweten hierdoor gaat opspelen?
Met de tweede vraag: "Heb ik empatisch vermogen?", bedoel
ik:
Ben je begaan met de ander? Ben je oprecht betrokken en voel
je oprecht met de ander mee, zonder hier iets voor terug te willen. Hiermee bedoel ik, bijvoorbeeld bevestiging ervoor terug te willen krijgen, het voeden van je eigenwaarde, dat je er toe doet,
erkenning of om bij de ander in de gunst te komen.
Het gaat in deze om oprechte betrokkenheid,
dat je meevoelt met de ander, je kunt verplaatsen in de ander en de ander wilt
helpen, zonder je eigen ego daarmee te voeden.
Iedereen heeft uiteraard een meer of minder ontwikkeld ego
en we horen allemaal graag dat we iets goed doen, maar het gaat erom dat je het
doet vanuit je hart en niet om er iets voor terug te krijgen.
Als je in ieder geval één van deze twee vragen met "ja" kunt
beantwoorden, is het zeer aannemelijk dat je geen narcist bent.
Vergeet niet dat de negatieve uitspraken van de narcist
hoogstwaarschijnlijk negatieve overtuigingen in je hoofd zijn gaan vormen,
waarin jij bent gaan geloven dat jij degene bent die narcistisch is, jij egoïstisch en
onbetrouwbaar bent, problematisch en ga zo maar door. En deze overtuigingen ben je bewust en onbewust gaan aannemen.
Logisch dus, dat je aan je"zelf" bent gaan twijfelen en zeker
als je allerlei zaken over narcisme gaat lezen. Je gaat het op jezelf betrekken, omdat je kwetsbaar bent geworden en je herkent er veel in, omdat je
mogelijkerwijs codependent bent geworden. Codependency en narcisme vertonen op het eerste gezicht
veel overeenkomsten. In beide gevallen is er geen
volwaardig contact met het authentieke eigen ik.
Iemand kan codependent worden in een destructieve relatie en hierdoor het contact met zichzelf verliezen, waardoor deze afhankelijk wordt van de goedkeuring en bevestiging van de ander. Aangezien je niet (meer) in verbinding staat met je"zelf", ga je de bevestiging buiten jezelf zoeken. Het elementaire
verschil tussen narcisme en codependency is echter, dat de codependent dit zal proberen te verkrijgen door te gaan
pleasen, zichzelf opzij te zetten en zich aan te passen aan de ander om op deze manier trachten een positief zelfbeeld (terug) te krijgen, terwijl de narcist dit
zal proberen te verkrijgen door de ander te domineren, te kleineren en te
controleren. Daarnaast heeft de codependent wel degelijk de mogelijkheden om het eigen authentieke ik weer terug te vinden en te ontwikkelen, in tegenstelling tot de narcist. De narcist heeft een "onecht zelf". Ik kom in een later blog nog uitvoerig terug op codependency.
Voor nu terug naar de twijfel van vele slachtoffers of jij
niet de narcist bent.
Realiseer je dat de vele projecties je enorm onzeker en
klein hebben gemaakt en jij je"zelf" verloren bent. Jij kunt je"zelf" terugvinden,
jij hebt die mogelijkheden in huis! De narcist zelf helaas niet. Dus ga aan de
slag met jezelf en vind jezelf terug. Jij bent niet het probleem, het enige
probleem is dat je je"zelf" bent kwijtgeraakt. Ook in coaching ga ik uitgebreid
en dieper in op dit onderwerp en pakken we dit grondig aan.
Jij hebt alle bronnen in huis die je nodig hebt om te
groeien naar je eigen authentieke zelf!
Charlotte van der Hoeven, Coaching-Training-
Charlotte-van-der-Hoeven, Coaching & Training is gespecialiseerd in coaching voor slachtoffers en training van hulpverleners w.b. narcistisch-misbruik en narcistische-mishandeling en narcisme, blog-narcistisch-misbruik, blog-narcisme, blog-narcistische-mishandeling, coach-narcistisch-misbruik, therapeut-narcistisch-misbruik, wat-is-narcisme
Heel duidelijk beschreven Charlotte. Super! Juiste degenen die twijfelen of ZIJ de narcist zijn, zijn degenen die aan zelfreflectie doen en dus juist NIET de narcist kunnen zijn. De narcist doet namelijk niet aan zelfreflectie, dat ligt niet in zijn mogelijkheid.
BeantwoordenVerwijderenBedankt, ik steel je boodschap voor in mijn dagboek :-)!
VerwijderenBedankt voor je reactie, Miranka!
BeantwoordenVerwijderenHerkenbaar een moeilijk proces loslaten en de zoektocht naar ikzelf
BeantwoordenVerwijderenBedankt voor je reactie, Els!
VerwijderenWauw, ik heb net bij een ander blog juist precies deze vraag gesteld....hoe weet ik dat niet ik de narcist ben....
BeantwoordenVerwijderenHeftig allemaal....
Slik .... dat is de vraag, die nu door mijn hoofd speelt, nog net geen tranen maar wel een opluchting die even moet indalen ...
BeantwoordenVerwijderenIk ben al een paar keer bevestigd dat ik een normale reactie heb op een abnormale situatie. Dat geloof ik dan even en dan komt er toch weer die twijfel. Dat zegt de therapeut vast omdat ze me gerust wil stellen totdat ze denkt dat ik de waarheid aan kan. Nu ik dit gelezen heb kan ik er weer even tegen aan. Ik maak nog geen mier bewust dood en red een mug met natte vleugels uit de douche cabine. Stom hè, ik moet mezelf toch nog even bevestigen.
BeantwoordenVerwijderenM.
Knuffel en herkenbaar!
VerwijderenGoedenavond, ik vond dit een interessante blog, ook wel op mij van toepassing, evenals het co-afhankelijkheid blog.
BeantwoordenVerwijderenInmiddels 3 jaar vrij van mijn narcist. Ik wil er zelf eigenlijk niet meer aan denken, het is het verleden. Mijn psych werd onlangs echter bijna kwaad op me, en zei dat dit nog altijd dagelijkse consequenties voor me heeft. Eerlijk gezegd moet ik hem gelijk geven. Waar ik het meest mee zit is 1) een tienjarige relatie die ik nu volledig als leugen zie, ik zou zo graag willen dat ik ook van mooie herinneringen zou kunnen genieten. Maar alles lijkt achteraf nep 2) ik ben weggegaan, en heel ver ook. Mijn vriendinnen daar, voor zover niet al zijn goede vriendinnen (heb ik hierdoor verloren) zijn allemaal gek op hem. Ook heeft hij een zeer goede relatie met een andere ex. Dus.. ligt het dan niet toch aan mij?? Ik weet dat hij buitenshuis heel leuk en lief kan zijn, maar voel me toch in de steek gelaten door mijn vriendinnen...
Je bent ook in de steek gelaten door hen. Ze waren immers met jou bevriend? Dan hadden ze t toch eerst aan jou kunnen vragen? Je verdient betere vrienden,maar het is een pijnlijke constatering dat je er zoveel in gelegd hebt. Iets soortgelijks heb ik ook meegemaakt en toch was er iets in mij dat zei, dat het niet aan mij lag.Ik heb t gelaten voor wat t was en ben op een andere lokatie opnieuw begonnen en écht, er
Verwijderenkwamen andere vrienden op mn pad. Sterkte in het proces...